Straks. Herdenken. Straks. De week van herdenken en van gedenken, de week van vieren en verder denken. Elk jaar begeleid door een ander thema.
Vorig jaar koos het Het Nationaal Comité 4 en 5 mei voor het thema ‘De kracht van het persoonlijke verhaal’. Want ja, storytelling is een dingetje begrijpen ze ook bij overheidsinstanties. ‘Daar moeten we eens wat mee doen’.
Verhalenvertellers weten beter. Romanciers, documentairemakers, journalisten, theatermakers, scenarioschrijvers: voor hen is storytelling nooit geen dingetje. Ook niet als het over herdenken gaat. Dat doe je juist door het vertellen van verhalen. Door het vertellen van persoonlijke verhalen.
Grote woorden als moed, vrede, heldendom vervolging en verdriet hebben geen betekenis. Dat krijgen ze pas door middel van persoonlijke verhalen. Door verhalen over ervaringen waarin anderen zich herkennen. Door verhalen waarin loze begrippen een menselijk gezicht krijgen. Door verhalen waardoor we allemaal een mens worden.
Geschiedenisboeken leren ons over goed en kwaad. Maar wat goed en kwaad precies betekent, leer je pas ervaren door persoonlijke verhalen.
Door het dagboek van Anne Frank. Door Max Aue in de roman De Welwillenden van Jonathan Littel. Door de verhalen van Eva, Jan, Nelly en Henk die je kunt volgens in het Verzetsmuseum Junior in Amsterdam. Door de tientallen gesprekken die Laurence Rees voerde met WO II- moordenaars, slachtoffers, gevangenen, meelopers en verraders die hij gebruikte in zijn documentaires, boeken en de televisieserie ‘De Nazi’s. Door het verhaal over Kees Brijde die op 13-jarige leeftijd door de Duitsers op Sporenburg in Amsterdam werd doodgeschoten, in de Hongerwinter op zoek naar kooltjes voor thuis, waar het zo verschrikkelijk koud was.
Missie, product leadership, customer intimacy en al die andere lelijke bedrijfswoorden; het is allemaal holle retoriek. Ze krijgen pas betekenis door het kleine, door het persoonlijke. Ze krijgen pas inhoud door een persoonlijk verhaal.
Waar zijn die persoonlijke verhalen binnen de corporate wereld? Waarom delen bedrijven zo weinig persoonlijke verhalen. Waarom zorgen bedrijven en organisaties voor zo weinig persoonlijke ervaringen die hun holle frasen een menselijk gezicht geven. Waarin ze hun waarden laten leven. Of zijn die begrippen ook enkel decoratie die iets anders moeten verbloemen.
Praat niet in slogans. Verdwaal niet in corporate speak. Laat je niet verleiden door holle missies en visies. Vertel persoonlijke verhalen.
Het wordt de week van herdenken en gedenken. Laat bedrijven nu alvast nadenken over hun persoonlijke verhalen. En die snel gaan maken en delen ook.
