Het grootste event van het jaar is gevloerd. Door corona. De bewoners van het dorpje Sint Jansklooster lopen dan ook enigszins ontheemd door het dorp. Een plakplaatjesboek zorgt voor binding, competitie en een gezonde stoot energie. Dankzij Flipje. Misschien wel de oudste contentmarketeer van ons land.
Sint Jansklooster heeft een tikkie gekregen. Niet dat iedereen in het dorp plots knock-out ligt, maar dat het bloemencorso in augustus geen doorgang kon vinden, auw, dat voelen alle inwoners. “Het heeft een enorme impact”, vertelt corsowoordvoerder Roel van de Zweerde. “Voor veel mensen is het corso de basis van hun bestaan. Vormt het de zingeving van de zaterdag, want ja, dan ga je naar de wagen. Dat is nu weg.”
Ga maar na. Bijna het hele dorp is intensief betrokken bij het corso. 1300 van de 1520 inwoners, becijfert Roel. Kinderen groeien ermee op. Nieuwe inwoners raken erdoor al snel besmet. Het corso is geen keuze. Het is.
Het corso in Sint Jansklooster is dan ook meer dan zomaar een folkloristisch onderonsje. Het staat symbool voor gemeenschap, strijd en creativiteit. Resulterend in die jaarlijkse bloemenparade. Maar dat had net zo goed een sjoelevent, voetbaltoernooi, taartbakfestijn of andere wedstrijd kunnen zijn. Roel: “Ik vergelijk het competitiegevoel met de paardenrace in Siena. Daar strijden wijken tegen elkaar. Bij ons verschillende groepen.”
Twaalf vriendenteams om precies te zijn. Met namen als PODB CQ De Brekers, Kluitenberg, Hebbes, The Next, After Nero’s, Deurgoan en veelwinnaars Fun Fun en Olympia.
Elk zijn ze het hele jaar bezig met de wagen (“In elke wagen zitten 13 manjaren”). Met al die andere inwoners die helpen bij het aankleden van de reuzen en figuranten. Van januari tot en met augustus elke zaterdag, en de laatste weken voor het corso eigenlijk elke dag. En zeker, het kan zijn dat papa bij die ene groep zit en mama met de kinderen bij een ander. “Bij die families is het ’s ochtends vaak heel stil aan de ontbijttafel.”
Even een stukje geschiedenis: het Corso Sint Jansklooster is geboren als allegorische optocht. Om de verjaardag van Koningin Wilhelmina te vieren. Vanaf 1968 versieren de inwoners in het dorp de wagens met bloemen, een ideetje overgewaaid vanuit het corso van Lichtenvoorde. Eerst deden ze dat met gladiolen, vertelt Roel, omdat die in de omgeving werden gekweekt. Later werden dat dahlia’s -die speciaal voor het corso in de grond worden gezet- omdat je met die bloemen beter kunt ‘schilderen’. En zie, stilaan ontwikkelt het Corso Sint Jansklooster zich van allegorische optocht naar bloemencorso. Een optocht van dahliareuzen van 10 meter hoog en 4 meter breed, elk jaar in augustus bekeken door tienduizenden bezoekers. Het bloemencorso staat al op de nationale lijst van immaterieel erfgoed en is recent -met alle andere bloemencorso’s- voorgedragen voor de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Maar nu, ja, de tinteling is weg uit het dorp. De Inwoners wisten de afgelopen maanden soms van gekkigheid niet wat ze met hun vrije tijd moesten doen. Dus ja, dan toch maar die sweater van de groep aantrekken en om drie uur voor een biertje naar ‘de wagen’. Naar je vrienden en mijmeren over de corso van volgend jaar.
Er moest wat gebeuren. Er moest energie in het dorp.
Roel las in mijn boek ‘Contentbijbel’ over de Nederlandse contentmarketing geschiedenis. Over de plakplaatjesrage waaraan tal van merken aan het begin van de vorig eeuw meededen. Hij las over de merkicoontjes van Albert Heijn, Biotex, Venz en vooral over Flipje. Die verscheen op plakplaatjes, in boekjes, op filmstroken voor de Flipposcoop, en op speldjes, sleutelhangers en nog meer parafernalia. En ja, dat prikkelde zijn verbeelding.
Ruim acht jaar eerder hadden ze in Sint Jansklooster al eens zelf plakplaatjes gemaakt. Met alle voetballers en voetballertjes van de lokale sv VHK, te weten VlugHeid en Kracht. Te krijgen bij de lokale super.
Waarom niet nog eens zo’n actie, bedacht Roel. Met plakplaatjes van dahlia’s en de meest iconische wagens van de afgelopen corsojaren. Incluis filmpjes met beelden van toen. Coronaproof en het geeft het dorp weer binding.
Ondernemers en andere sponsors waren snel gevonden. Rap rolden 1000 boeken van de drukpers, plus 216 verschillende plaatjes in een flinke oplage. Te verpakken in zakjes van vier. Gratis bij elke tien euro boodschappen bij Coop Hobma.
Wie het boek als eerste vol had, kreeg een prijs. Dus was het dringen bij Hobma. En geloof het of niet, binnen twee weken was er een winnaar: Serge Kruizinga is de naam. Lid van Corsogroep Olympia, veelvuldig winnaar van de Ereprijs, zeg maar de hoofdprijs van het Corso Sint Jansklooster. Wat zullen ze bij die groep stiekem hebben genoten. Hadden ze weer iedereen verslagen. Want ja, die competitiedrang in het dorp krijgt geen virus kapot. Die zit in de genen van Sint Jansklooster.
De inwoners van Sint Jansklooster wacht straks nog een competitie met coronavrije huisvlijt. Die dahlia’s, kijk, die ploepen straks toch uit de grond. Dan kun je maar beter wat leuks met die bloemen doen. Dus komt er een mozaïekwedstrijd.
Iedereen mag meedoen, alleen of samen (wijken, straten, groepen). Denk aan een gemiddeld mozaïekformaat van vijf vierkante meter. Thema: 75 jaar bevrijding. Het publiek fietst of wandelt, en kijkt en bepaalt op zaterdag 15 augustus wie het mooiste mozaïek heeft gemaakt.
Laat de competitie dus maar losbarsten. De gemeenschap bruist weer. Er staat weer wat op het spel. Dankzij Flipje. Misschien wel de oudste contentmarketeer van ons land.
