Selecteer een pagina

We leven in een tijd van nog meer digitalisering, van nog meer onecht en opgepoetst, van nog meer geautomatiseerde service en chat bots, van nog meer fake news en verdraaide feiten. Al die ontmenselijking, al die leugens, het doet mensen verlangen naar menselijkheid. Naar oprechtheid en persoonlijkheid. Naar begrip en empathie. Naar verhalen van mens tot mens.

 

‘Wij zijn een toonaangevende leverancier van de allerlaatste technologieën die helpen ook uw bedrijfsprocessen te verbeteren. Dankzij onze innovatieve oplossingen kunnen wij die nog kosteneffectiever laten verlopen. Met toegevoegde waarde voor uw klanten van vandaag en die van morgen.’

Ken jij dit soort teksten? Herken je dit holle gewauwel?

‘Wij maken met onze IT het onmogelijke, mogelijk. Met innovatieve software platformen en digitale ecosystemen waarin de mens centraal staat. Platformen waarin we mensen, data en systemen met elkaar verbinden.’

Ik krijg nogal de kriebels van bedrijven en organisaties die zich verstoppen achter dergelijk gebladiebla. Wat wil zo’n bedrijf? Wat doen ze? Wat zeggen ze eigenlijk?

Bedrijven en overheidsorganisaties die zo praten op hun websites, in folders en formulieren, in brochures en blogposts, nee, mensen geloven die niet. Mensen lezen ze niet. Omdat ze erin geen mens, maar een robot horen. Omdat ze geen woorden, maar corporate koeterwaals horen.

Wat is het verschil tussen een brochure en een gedicht? Het is bedrijfspraat versus poëzie. Het is steriel gebazel versus een eigen stem. Het is verkopen versus voelen. Het is dood versus levendig.

Die kille bedrijfspraat, dat afgekloven jargon, bedrijven enl overheidsinstanties denken dat ze met dit karakterloze gekakel objectief overkomen. Maar door hun veren te dopen in steriliteit bereiken ze het tegenovergestelde. Distantiëren ze zich van het publiek waarvoor ze er juist willen zijn.

We leven in een tijd van nog meer digitalisering, van nog meer onecht en opgepoetst, van nog meer geautomatiseerde service en chat bots, van nog meer fake news en verdraaide feiten. Al die ontmenselijking, al die leugens, het doet mensen verlangen naar menselijkheid. Naar oprechtheid en persoonlijkheid. Naar begrip en empathie.

Zou dat het dan zijn? Dat bedrijven zichzelf niet begrijpen. Dat ze niet willen weten wie ze werkelijk zijn en waarom ze doen wat ze doen. Dan ga je je vanzelf verschuilen achter corporate gekakel.

Of je nou streetwear of processoftware verkoopt, je klanten zijn niet de enigen met een verhaal. Ook jij hebt iets bijzonders te zeggen, en echt, je publiek wil dat graag weten. Ze hebben heus geen poëzie nodig, wel een eigen stem. Ze willen weten wat jouw bedrijf of organisatie drijft en doet. Ze willen weten welke dingen ze met je gemeen hebben. Opdat je elkaar kunt begrijpen en verder helpen. Opdat je je met elkaar kunt verbinden.

Vertel daarom je verhaal. Op een herkenbare toon. Van mens tot mens.

 

*Artikel gebaseerd op fragment uit ‘Fanocracy‘ van David Meerman Scott en Reiko Scott

Show Buttons
Hide Buttons