Facebook, Instagram, Pinterest en Twitter: ze killen creativiteit. Niet zo vreemd als je zoveel clubhuizen moet onderhouden. Voorkom dat je een slaaf wordt van je eigen socials. Aan tafel met Yotam Ottolenghi.
Jij kent hem vast ook. Die mijnheer die zijn arm om mijn schouder heeft geslagen.
Ik ben niet zo van de selfies met beroemdheden -de laatste was met Cora van Mora, en dat geeft meteen aan wie en wat ik onder beroemd versta. Maar als je aan tafel zit met Yotam Ottolenghi, ja hoor, daar komt die IPhone.
Even de context. Ik sprak op een congres van Formitable. Opgericht door Raymond en Cyril. Ik ontmoette beiden ruim tien jaar geleden. Ze wilden de horecawereld veroveren met een reserveringsapp. In 2011 -wat oogde ik nog fris- stond ik op de Horecava met een stand, en daar konden ze wel bij, vond ik. Ik had toch ruimte over, en wauw, wat ging het sindsdien formidable met Formitable. Raymond en Cyril bedienen met hun app restaurants uit alle hoeken van Europa. Bij hun gezellige bureau -met eigen bar en restaurant- werken intussen weet ik veel hoeveel mensen uit diezelfde hoeken van Europa.
Tien jaar jong is hun bureau. Reden voor een feestje. In de vorm van het internationale congres Rise Up -via een livestream te volgen in twintig landen met elk een eigen lokaal event- waar onder meer Yotam en ik een babbeltje mochten houden.
Wat een heerlijke man zeg. We spraken over zijn tijd in Nederland -hij studeerde in de jaren negentig in Amsterdam waar hij een bijbaantje had in een ranzig hotel aan de Haarlemmerstraat, met aan de bar vooral hoeren en hun clientèle. En zo vertelde hij nog meer fraaie verhalen, terwijl we steeds meer biologische wijntjes achterover klokten.
Misschien waren het wel die wijntjes die ervoor zorgden dat hij even zijn Shakshuka-ei kwijt moest over sociale media.
‘Sociale media doodt mijn creativiteit. Ik ben 80% van mijn tijd bezig met het verspreiden van social nonsens. Om mijn fans te plezieren. Ik kom amper nog aan mijn gewone werk toe. Dat doe ik in het vliegtuig op weg naar landen om mijn boeken te promoten.’
Waddafok, dacht ik -ook een beetje in de war van al die wijntjes. Het is toch vreselijk dat je je leven zo laat beheersen door sociale media en waarom laat hij dat gebeuren.
Ik bekeek de volgende dag -ik geef toe, met een klein katertje op mijn schoot- zijn social media accounts. Pinterest 47.900, Twitter 386.000, YouTube 27.500, Facebook 299,000 en Instagram 1,8 miljoen volgers.
Vijf kanalen. Vijf clubhuizen om te onderhouden. Met elk gas, water en elektrisch. En eigen personeel voor de bar en schoomaak.
Ik zag op zijn socials vooral veel van hetzelfde. Blinde doorplaatsingen.
Je wilt als zijn fan op alle socials toch niet dezelfde content tegenkomen? Of bedient hij op elk kanaal een ander publiek?
Ook op YouTube geen duidelijke strategie. Wel een serie trage en lange kookfilmpjes om zijn nieuwste boek te promoten, en daarin leek niemand echt veel zin te hebben.
Op zijn website een balk met zijn restaurants, een online shop, een ‘kerstmarkt’, informatie over catering en natuurlijk recepten. Verstopt onder de ‘about us’ een knop met stories die geen stories maar vooral mededelingen zijn.
Jammer. Want Yotam heeft echt wat te vertellen. Maar daarvoor heeft hij dus kennelijk geen tijd. Hij is een slaaf van zijn eigen socials. Van zijn eigen ‘social nonsens’.
Ervaar jij dat ook? Ontslaaf je dan, en wel onmiddellijk.
Kill FOMO. Maak een keuze.
Waarom doe je wat waar en voor wie, als je dat laatste al weet.
Wat kost elk kanaal, wat levert het op en op welke social kan jij de meeste meerwaarde bieden voor -opnieuw- wie?
Kies voor éé social clubhuis. En waar is die link naar je eigen platform. Want daar wil je toch al je fans en volgers naartoe lokken. Voor al die leuke kerstspulletjes en al dat andere lekkers dat je daar voor hen hebt klaarliggen.
Make love, not content.
Ook in de keuken.
